Bolesław Wieniawa-Długoszewski to postać niezwykle barwna, to prawdziwy człowiek renesansu. Doskonała postać na znakomity scenariusz filmowy. Oprócz tego, że pełnił ważne funkcje w wojsku polskim, doszedł do stopnia generała dywizji, był także adiutantem Piłsudskiego, posiadał wykształcenie medyczne, a także pracował jako redaktor naczelny w gazecie i pisał wiersze.
Swoją pozycję, swój talent pokazał już w roku 1919 kiedy wsławił się w walce z bolszewickim najeźdźcą. Przez lata wspinał się na drabince awansów w wojsku, w 1927 został I oficerem sztabu. Rok 1930 przynosi mu awans na dowódcę I Brygady Kawalerii w Warszawie. Koniec lat 30-tych to odsuwanie Wieniawy od obowiązków wojskowych, obejmuje w 1938 placówkę dyplomatyczną w Rzymie. Lata wojny to tułaczka po Europie, a na początku lat 40-tych wyjazd do USA. Tam z uwagi na rozgoryczenie sytuacją Polski, kompletnym odsunięciem od decyzji jakie podejmował rząd emigracyjny popełnił samobójstwo, wyskakując z tarasu swojego mieszkania w Nowym Jorku.